علی اصغر پورمند (مدیرعامل سابق میدکو) در گفتگوی ویژه عیدانه معدن شو:
مهمترین اتفاق برای بنده در سال ۱۴۰۳، خروج از میدکو و تحویل آن به نسل دوم بود و آنهم یک تصمیم فرآیندی بود و تحت فشار انجام نشد.
به جانشین پروری اعتقاد دارم و از ۱۴ سال پیش فرآیند آن را (در میدکو) شروع کردم.
تلاش من همواره بر این بوده است که فضایی فراهم کنم که نسلهای بعدی بتوانند مدیریت کنند.
مدیریت مجموعه ای از سعی و خطاهاست و مدیری موفق است که برآیندش مثبت باشد.
اگر می توانستم به گذشته برگردم، برخی از تصمیمات در میدکو را تغییر می دادم.
الزام وزارت صمت (مبنی بر فعال کردن معادن زغال سنگ منطقه) موجب شد تا تولید فولاد در زرند به روش کوره بلند باشد.
اگر سیاست های مربوط به گاز، برای زغالسنگ هم پیاده شود، قطعا تولیدکنندگان فولاد به روش کوره بلند مسئله ای نخواهند داشت.
عمر کوتاه مدیریت در صنایع معدنی ایران ناشی از این است که این موضوع تبدیل به حرفه نشده بلکه حق و امتیاز تلقی می شود.
در مدیریتهای دولتی (حداقل در ۴ سالی که با یک وزیر است) انتظار می رود ثبات مدیریتی بیشتری وجود داشته باشد.
در حوزه کسب و کار همواره با فرصت ها و تهدیدهای مختلف مواجه هستیم و مهم آن است که بتوانیم شرایط را به درستی مدیریت کنیم.
بزرگترین تهدیدهای پیش روی صنایع معدنی ایران شامل ضعف دانش، اکتشافات، ماشین آلات (در بخش استخراج) و بازار پول می شود.
از دغدغه های اصلی من، ایجاد شغل پایدار است.
به دلیل اینکه بر نسل دوم میدکو سایه نیندازم، به طور کلی با این مجموعه قطع همکاری کرده ام.
اقدامات بعد از خروج از میدکو، استفاده از ۱۷ سال تجربه و پیاده کردن طرح ۱۷۰۰ است…
در بخشی از گفتگو از آقای دکتر پورمند خواسته شد تا احساس شان را در قالب یک کلمه/جمله کوتاه در رابطه با آقایان جعفر سرقینی، مهدی کرباسیان، محمد اتابک، دکتر قاسمی، شرکت ملی مس، میدکو و … بیان کنند.
بخش اول:
بخش دوم:
